ALEDA Hanım, çok güzel bir başlık açmışsınız, teşekkürler.

Birçok konuda olduğu gibi bu konuda da mutlak doğru, en güzel, en iyi diye birşey yok bence. BDSM deki rollere göre ya da kişilerin beklentilerine göre çok farklı yaklaşımlar olabilir.

Efendi'lik hükmetmek ise (ki bence böyledir) o zaman kölenin acı eşiğinin nerede olduğu önemli değildir. Efendi o eşiği kendi istediği şekilde kendi istediği sürede aştıracaktır. köle bu eşiğe ya seve seve ya da güle oynaya gelecektir.

Eğer Efendi'lik bir yatak odası oyunu şeklinde ise o zaman eşiğe gelme konusu taraflar arasında bir çekişme didişme halinde oalcaktır. Ki bu durumda sizin sorunuz daha çok anlam kazanıyor. Acı eşiği seviyesinin önemi artıyor. Efendi rolündeki kişi sadistik tarafı ağır basan biri ve oyunun uzun sürmesini istiyorsa elbette yüksek acı eşiğini tercih eder. Kısa olsun sorun değil diyorsa ve sadistlik duyguları kabarık değilse verdiği acının hazzını bir an önce duymak için düşük eşiği tercih edebilir.

Bu söylediklerimde sadist kelimesini mazoşist ile ve sıfatları da terse çevirerek okuyun işin köle tarafı ortaya çıkar Ne yapayım, ben yazdım biraz da okuyucu yorulsun
Elbette bunlar nacizane görüşlerim. Herkesin eşiği kendine.

Hmm farklı bakış açısı

ben acı eşini aşıp tatmin olmak olarak bakmıyorum,eşiğe kadar köle zaten dayanabildiği sınırlarda olduğu için bir zorlanma yaşamıyor diye düşünüyorum.Asıl eşik aşıldıktan sonra yaşananlar anlamlı geliyor bana.Bu aşamadan sonra bedeni tekrar o sınıra indirmek ve sınırın üzerine çıkartmak,sadece bedeni ile değil algısı ile de oynamak daha zevkli.Acı eşiğine gelene kadar köle bilinci daha açık,ne olacağının ,nereye kadar dayanacağının daha farkında oluyor gibi hissediyorum.Bu farkındalık aşıldığında korkular başlıyor sanki.

Çok doğru, itirazım yok. Dediğiniz gibi esas olay eşik aşıldıktan sonra başlıyor. Gerçek zevk - her iki taraf için de - orada. Lakin olaya direkt girmekten önce biraz ön sevişme gibi durumlara da itiraz olmaz sanırım

Ben her ikisine bir sadist olarak olumlu bakiyorum cünkü aci esigi yüksek olanda az olanda farkli zevkler yasatiyorlar bana. Aci esegi yüksek olan insanlarin en zayif noktalari kullaklaridir. Oraya yapilan iskence direk beyinden aci verir ve sonra bütün vücuda yayilir. Sonra vücudun her yeri aciyi his eder.
Bence bir sahibin en kuvetli iskence silahi dilidir.

nacizane fikrimi beyan edeyim , ALEDA hanımın belirtmiş olduğu acı eşiğim yüksektir reklamı ''bu araba sıfırdan yüze 6 saniyede çıkar abi''etiketi gibi müşterice aranan bir vasıf olarak görülmekte, ayırıcı bi özellik gibi görülmekte...

sadist insan acı eşiği yüksek birine acı vermekten mi,yoksa acı eşiği düşük olan birine acı vermekten mi hoşlanır ? sorusunun cevabıda sanırım yumurta mı tavuktan çıkar yoksa tavuk mu yumurtadan sorusunun cevabıyla paralel, insanların diğer sosyal , duygusal iletişimlerinde olduğu gibi sub_dom ilişkisindede beklentilerin genişlik ve derinliğinin birbiriyle orantılı olması gerekliliği yani... insan ne kadar derin bir okyanus yüce yaradan ....

Acıya olan fiziksel dayanıklılık geliştirilebilir bir şey olduğundan, eşiğe olan her yaklaşım eşiği bir sonraki deneyim için daha da ilerilere atıyorsa kaçınılmaz sonuç yüksek acı eşiğidir. E yüksek acı eşiği tercih edilen bir şey değilse o zaman çok da işkence yapmamak sonucu çıkar bundan.

Acı eşiğinin düşük olması endorfin ve adrenalin salınımını erkene alır bu da düşünülmesi gereken bir şey. 100 sopadan sonra salgılanacak hormonlar, bir sonrakinde 110, sonrasında 120 diyerek daha da geçe ertelenir, sonuçta mutluluk hasretiyle ne yapsam da salgılatsam diye insanı daha extreme, daha ölüme yakın deneyimlere sürükler. Bu sadece sopa meselesi değil, bu sporda özellikle extreme sporlarda da meydana gelen bir durum. Sonuç olarak tatminsiz bünye, kereste gibi bir beden meydana gelir. Bu mazoşizmin doruklarının tatminsizliğidir. Öte yandan da bana daha çok acı, daha çok acı diye yalvaran biri de sadist bir kişiliği nereye kadar tatmin eder?

Acı eşiğinin kontrolü konsantrasyonla da gelebilir. Salgıları bu konsantrasyona destekleyiciler olarak kullanmak yüksek acı eşiğinin değil, dayanma gücünün düşünce ile kontrol edilmesidir ki bence beklenen bu olmalı. Amaç yükseltmek değil, kontrolü öğretmek olmalı bence. Bunu öğretirken de dayanıyor diye bir anda filmin kopmasına sebebiyet vermeyecek kadar da bilinçli olmak gerekir, çünkü bu durumda film belirtiler aza indirgenip bir anda kopacağından, ve acısını kontrol eden kişi zaten konsantrasyonu sadece dayanmaya vermiş ve kendi durumunun nereye gittiğinin farkında olmayacağından zarar vermeye gidebilir. Bu da aradaki güveni sarsacaktır (bu konuyu başka bir başlıkta açacağım).

Örnek verecek olursam, bu benim acile kendi ayaklarımla görünüşte sapa sağlam, hatta aptallaşmış bir sırıtma ifadesi ile girmem sonucunda kimsenin beni farketmeyip az sonra acıdan bayılacağımı o anda görmemesi durumudur. Bu yüksek ağrı eşiği değil, bayılmadan önceki son gücümü kendimi güvene almaya vereyim, kendimi güvene aldıktan sonra bilincimi yitirmem daha hayırlı konsantrasyonudur, sadece bayılacak sedye arıyordum. Sedye getirdiler ve ben zaten ondan sonrasını hatırlamıyorum.

Tabi bunlar sadist ya da mazoşist bir kişilik olmayan, sadece aldığı -bdsm ile alakası olmayan- survival eğitimlerine göre yorum yapan benim fikirlerim.

Acı eşiğim orta karar,ne çok çıt kırıldımım,ne de deli gibi acı aşığı..Dayanıklıyım ama her ne kadar Efendi'me güvensemde,içimdeki korku dayanıklılığımı alt ettiği için,bocalarım.
Bir mazoşist olarak acı eşiğimin zorlanmasını isterim(bu özellikle benim eğitimim için çok yararlı oluyor,gidebildiğim kadar gitmeyi isterim,sınırlarımı ölçmek isterim,dayanıklılığım konusunda işi farklı raddelere çekmek isterim vs )fakat iş ciddi boyutlarda bir hasara ya da acıya dayanıyorsa o benim için işkenceden farksız olur,konu eğitimse ya da Efendi'nin zevkiyse O'nun için elbette katlanırım,ama dahası beni fizikselden çok psikolojik olarak çok rahatsız eder.
Bir sadist gözüyle bakıyor olsaydım da aynısını hissederdim karşımdaki için.

ALEDA

kesinlikle katılıyorum .mesela benim acı eşiğim düşük olmasına rağmen yine de köleyim.

Not: Yazı karekterimiz standarttır. Lütfen kurallar bölümüne bir göz atalım. Teşekkürler. by_kole

bir çok mazoşist ve köle kendisindeki eşiği bir şekilde yaşamış ve ortaya çıkarmıştır.bu eşiğin son noktasına kadar olan uygulamalar her iki tarafada zevk ve mutluluk verir.yalnız dahada ileriye gitmek ve bunu yükseltmek sadece deneme ve tecrübe etmek olur.bu sefer zevkin ve hazzın yerini deneme ve öğrenme durumu alır.onun için ben kölemin acı eşiğini olduğundan fazlası için zorlamam.fazlasını ortaya çıkarmaya çalışmak acıdan zevk alınmasını ortadan kaldırır ve yerini sadece acıya bırakır,zevk olmadan.bununda bi anlamı yok bana göre.

bir çok mazoşist ve köle kendisindeki eşiği bir şekilde yaşamış ve ortaya çıkarmıştır.bu eşiğin son noktasına kadar olan uygulamalar her iki tarafada zevk ve mutluluk verir.yalnız dahada ileriye gitmek ve bunu yükseltmek sadece deneme ve tecrübe etmek olur.bu sefer zevkin ve hazzın yerini deneme ve öğrenme durumu alır.onun için ben kölemin acı eşiğini olduğundan fazlası için zorlamam.fazlasını ortaya çıkarmaya çalışmak acıdan zevk alınmasını ortadan kaldırır ve yerini sadece acıya bırakır,zevk olmadan.bununda bi anlamı yok bana göre.

Acı eşiğinin "geliştirilemeyeceğini" vurgulamışsınız. Bu konuda size katılmadığımı belirtmek isterim. Kişiler mevcut uygulamarı belli dozlarda tekrarlamaya devam ettikçe, her seferinde bu "etkiye" verdikleri tepki azalacak, eşikleri artacaktır.

Şahsi tecrübelerim bu yönde.

bir çok mazoşist ve köle kendisindeki eşiği bir şekilde yaşamış ve ortaya çıkarmıştır.bu eşiğin son noktasına kadar olan uygulamalar her iki tarafada zevk ve mutluluk verir.yalnız dahada ileriye gitmek ve bunu yükseltmek sadece deneme ve tecrübe etmek olur.bu sefer zevkin ve hazzın yerini deneme ve öğrenme durumu alır.onun için ben kölemin acı eşiğini olduğundan fazlası için zorlamam.fazlasını ortaya çıkarmaya çalışmak acıdan zevk alınmasını ortadan kaldırır ve yerini sadece acıya bırakır,zevk olmadan.bununda bi anlamı yok bana göre.

Acı eşiğinin "geliştirilemeyeceğini" vurgulamışsınız. Bu konuda size katılmadığımı belirtmek isterim. Kişiler mevcut uygulamarı belli dozlarda tekrarlamaya devam ettikçe, her seferinde bu "etkiye" verdikleri tepki azalacak, eşikleri artacaktır.

Şahsi tecrübelerim bu yönde.

yooo yanlış anlamışsın,ben acı eşiğinin geliştirilemeyeceğini söylemedim,tam tersi geliştirilebilir,yükseltilebilir.ama benim söylediğim ve uyguladığım,mevcut olan ve belirlenmiş eşiğin zevkle beraber uygulandığı,daha ötesine geçilmesi durumunda acıdan alınan zevkin yerini,sadece acı olarak zevk alınmadan kalabileceği idi.bende o riske girmeyeceğimi ifade ettim.

bir çok mazoşist ve köle kendisindeki eşiği bir şekilde yaşamış ve ortaya çıkarmıştır.bu eşiğin son noktasına kadar olan uygulamalar her iki tarafada zevk ve mutluluk verir.yalnız dahada ileriye gitmek ve bunu yükseltmek sadece deneme ve tecrübe etmek olur.bu sefer zevkin ve hazzın yerini deneme ve öğrenme durumu alır.onun için ben kölemin acı eşiğini olduğundan fazlası için zorlamam.fazlasını ortaya çıkarmaya çalışmak acıdan zevk alınmasını ortadan kaldırır ve yerini sadece acıya bırakır,zevk olmadan.bununda bi anlamı yok bana göre.

Acı eşiğinin "geliştirilemeyeceğini" vurgulamışsınız. Bu konuda size katılmadığımı belirtmek isterim. Kişiler mevcut uygulamarı belli dozlarda tekrarlamaya devam ettikçe, her seferinde bu "etkiye" verdikleri tepki azalacak, eşikleri artacaktır.

Şahsi tecrübelerim bu yönde.

yooo yanlış anlamışsın,ben acı eşiğinin geliştirilemeyeceğini söylemedim,tam tersi geliştirilebilir,yükseltilebilir.ama benim söylediğim ve uyguladığım,mevcut olan ve belirlenmiş eşiğin zevkle beraber uygulandığı,daha ötesine geçilmesi durumunda acıdan alınan zevkin yerini,sadece acı olarak zevk alınmadan kalabileceği idi.bende o riske girmeyeceğimi ifade ettim.

Evet bu daha açıklayıcı oldu.

Benim kanımca bir insanda acı eşiği yükselmesi mümkün değildir. Her noktada insan beyni deneyimsel olarak yaşadığı değişkenliğe oto kontrol dışı tepki verir. Bu benim gözümde engellenemez bir tepkidir.

Ancak kişi gerek duygusal gerek fiziksel dayanıklılığını tam olarak kullanmaz belkide kullanmak istemez. Bence buda oto kontrol mekanizmasının bir işleyişidir.

Ancak acıya tahammül eden bir noktadan sonra ona bu acı noktasında güç katan kişinin kalıbını ve ruhunu eğer hakkediyorsa başka bir noktaya taşır. Onu farklı algılar farklı kabul eder. İşte bu noktada fedakarlık katsayısı artar ve daha fazla mutlu edebilmek daha fazla mutlu olmak için oyunu daha zorlaştırır.

Belkide Türkçe'yi farklı yorumluyorum ama kişisel fikrim acı eşiğinin yükselmesi değil kişiler arasındaki bağın gelişmesi durumunda bir üst mertebeye çıkılır. Aksi halde insan örneklersek dayak yemekle dayağa, laf işitmekle lafa alışmaz. Katlanması sevgi köprüsünün daha sağlam daha tatmin edici noktaya gelmesidir.

Ama bu köprü kimi zaman eşiği yükselttiği gibi kimi zamanda daha kırılgan noktaya gelebilir. Her şeyin başı sevgidir. Gerisi hayatın getirisi rollerden oluşur.....

acı eşiği sahibin zevkidir tek cümle bence..