Hanımlar;
Bencillik yorumunuza katılıyorum. Sonuç olarak biz bu hayatı isteyerek yaşıyorsak eğer -ister köle ister Efendi olarak- kendimiz arzu ettiğimiz için yaşıyoruz. Başkasının zorlaması ile değil. İnsan arzu ettiği şeyi kendi için ister başkası için değil. Bu arzu ettiği şey karşısındaki insanı memnun edecekse acı bile seve seve kabul edilebilir bir şeydir onun için.
iyi eğlenceler.
İnsanın Sevgisi Ne Kadar Büyükse Vereceği Ceza da O Kadar Büyük Olur...
Bu yönden bakınca çok kötü insanlar olarak gözüküyoruz ama aslında iyi insanlarız. 😛
Sonuç olarak köle olduğumuzda itaat etmek içgüdüsü bizi mutlu ediyor, itaat etmediğimizde mutsuz oluyoruz. Efendiler ise kendilerine itaat edilmesinden mutlu oluyor. Köle olarak, itaat ederek hem Onları, hem kendimizi mutlu etmiş oluyoruz. Çıkar ilişkisi değil, mutluluk ilişkisi bu. 
Her iki tarafta bu durumdan mutlu, memnun. Kimse açısından bir sorun yok. Bu pencereden bakınca hem kendimizi hem karşımızdaki insanı mutlu ettiğimiz için iyiyiz. Bencil miyiz? Evet. Bırakın bencil olalım. Bu bencillik bize mutluluk sağlıyor.
Hayatımdan gidenlerin yerlerini doldurmaya çalışmıyorum. Her gelene yeni yer açıyorum. Yer açtıkça esniyorum. Esnedikçe gidenlerin içimde yarattığı boşluk büyüyor.
