boynumda hissettigim sogukluk ..
evet artık kurtuluş kalmamıştı.
kurtulmuştum aslında aclıktan
yaşıcaktım gerisini ne önemi var

ama nasıl boynundan baglı bi hayat???
kırlarda avlanmak hayal olcak
taze taze et yiyemicem belkide.
hemen kurtulmam lazım bu zincirden.
biraz olsun etrafı secebilmek güzel
bi kişiyemi teslim oldum.
ilk hamle zincir öyle bi cektiki
yedigim tekmeyi hissetmedim bile...
evet öfke lenip kalan enerjimide bitirmiyim
uygun zaman.....

evin camlarından gelen aydınlıkda sönmüştü

karanlık ve sessiz bi gece....

bahcede şakırdıyan zincir sesi...

boynunda hafif bi sogukluk hissetmeye başladım
gelen sıcaklık akan akan kandanmı başka ne ola bilirki
kurtulmaya calışcaktım neden teslim olmuştum.
teslimiyet dilmiydi yada?

özgürlügüm zincirin uzunlugu kadar üç metre belki gelir...
direğe dolarsam kısalan bi özgürlük.
güneşin ilk ışıkları ile gelen ettin kokusu kendime gelmemi saglamıştı

bu nasıl bi esaretti hiç enerji harcamadan önüme yemek gelmişti....

yemegi yemelimiydim yoksa!!!!!

kesin şoka girmişti fenerin aydınlıgından belkide açlıktan...

ama artık benim di yaşayıp yaşamıcagına yada postunun yüzülüp yüzülmemesi.

hımm postu işe yaramaz boynundaki yara görüntüyü bozar.

yaranın iyleşmesini beklemeli..

zincirden kurtuldugu an ne yapar arkasına bakmadan kacarmı

kacarsa öfkesini cıkarmak için geri gelirmi.

belkide kacmadan direk dişlerini dişleri......

dişleri olmassa bişi yapamaz.?

tetigi cekmiş olsaydım postu kurumaya başlıyo olucakdı

onu bana getiren aclıgıydı belli....

kan akıtmadan yedigi ilk yemekti belkide...

yaşamla ölüm arası bi yerde olmalı...

evet köpekge dönüşürmü yavruyken yakalasadım belki..

bahcede baglı duran bi hayvan için cok fazla düşünmeye başladım...

yattıgım yer den fırlamamla havada asılı kalmam ve yereinmem bir oldu ..

karşımdaki kişi ise bi andan yerle bütünleşti gözündeki korku....
toparlanıp bana dogru yürümesi fazla uzun sürmemişti...

gözündeki öfke ... ve sırtıma inen sopa bida kalkıyo kolu
acıyla zıplamaya başlıyorum ardı arkası kesilmiyo doluya tutulmuş
gibiyim postumda deymedigi yer kalmamış tı adeta...

ve yerle bütünleşme buza çarpan gövdem biraz havalanıp ikinci sekmesi..
kararmıştı dünyam ne kadar sürmüştü ne kadar vurmuştu...

ve posttumda gezinen el... kalp atışımı hızlandırmıştı...

kan kokusu gözümü açmaya calışıyorum burası...

karşımda yanan ateş altımda serili bi bez ateşin yanında sallanan sandalyedeki kadın.

ve kafamın yanında et.. kalkmaya caşıyorum..olmuyor kafamı göclükle oynatıyorum...

ayak sesiyle irkilmem ve kadın yaklaşıyor bakamıyorum gözlerine...

elini görüyorum yerdeki etten bi parça alıp azıma...

çenemi cok agır acabiliyorum eti bırakıp eli cekiyor ve sandelyesine dogru gidiyo..

eti azımın içine alıyorum emmeye calışıyorum yavaş yavaş . kadın izlemekten sıkılmış olcak

ve ayak sesi geri geldi ayaklarını görüyorum elinde ki şişeyi agzıma yanaştırıyor ..

açıyorum agır agır agzımdaki et parcasını alıyor ve şişeyi ..süt emdigim yıllar gibi..

ölmemi istemiyo ama neden...