bu yazı tamanen gerçek bir olayı anlatmaktadır...isim ve mekan kullanmadan aktarıcam...

dominant karakterim onun köle ruhunu okşamış olmalı ki bana delicesine aşıktı...benimse ona karşı tek hissettiğim güzel kalçalarına,göbeğine ve göğüslerine dokunma isteğinden ibaretti...
bunu ona bütün açık yürekliliğimle söyleyebilmiştim...belki zor belkide kolay,bilemiyorum ama bunu kabullenmiş ve tüm bedensel varlığını karşılıksız bana sunmuştu...bir yıldan fazla bir süre tensel beraberliğimiz çevremizdekilerin hiç birine hissettirmeden sürmüştü...

o soğuk şehirdeki son bir aya girmiştim..sonra başka bir soğuk şehir ve nihayet istanbul vardı sırada...
her zaman ki çocuksu tavrıyla,belkide yakında gidecek olmamın verdiği rahatsızlıktan ötürü dahada bir yaramazdı o gün...fiziksel şakalardan hiç hoşlanmadığımı defalarca söylememe rağmen o gün haddini aşmaya niyetliydi...durmadan gülüyordu..eline geçirdiği ufak eşyaları üstüme atıyor..boynuma kulağıma kalemle tacizde bulunuyor..okuduğum kitaptan aldığım zevki asgariye indiriyordu...sabırla uyarmıştım..
son uyarım ise yüzündeki gülümsemeyi bir an silmişti...
"bak rahat dur canını yakarım!"
silinen gülümseme yerine bir anlık gelen ifade,bir hesabın yansımasıydı...bişeyleri hesaplamıştı..belkide canını ne kadar yakacağımı,nasıl yakacağımı.
durmadı.....
boya işleri sırasında sökülen süpürgeliğin bir parçası uzun ihmallerin sonucu bir türlü yerine tekrar çivilenmemişti...ve bu ihmal hep benim aklımdaydı...şimdiyse bu küçük ihmal benim büyük bir zevkime araç sağlıyacaktı.
kitabı kapattım..ayağa kalktım ve süpürgelik parçasını yerinden aldım.hala gülüyordu ama gözlerindeki tedirginlik çok rahat okunabiliyordu.bu hali hoşuma gitmişti...ben de tedirgindim aslında. sonuç ne olacaktı?...olay kafamda tamamen şekillenmişti..dizime yatıracaktım..ve poposuna vuracaktım...ama sonuç??
kolundan tuttum ve sert bir hareketle çektim..biraz önce kitap okuduğum kanepeye oturdum...süpürgelik parçasını yanıma koydum..belinden kavrayıp dizime yatırdım..direndi ama yeterince değil..daha çok direnebilirdi..yapmadı..
tereddüt etmedim...süpürgeliği aldım ve ilk darbeyi vurdum..bağırmadı,bağıramazdı..birileri duyabilirdi..hafifçe inledi.
ardından ikinci darbe..kendini kasıyordu...gerçekten sert vuruyordum..saymamıştım ama en az 10 kere vurduğumu sanıyorum...sonra durdum ve onun zevk alıp almadığını düşündüm..aslında direnmeyişinden anlamam gerekirdi...anlamadım.
"kalk" dedim...
kalktı..suratı asıktı...arkası dönük,iki eliyle poposunu tutup yavaş yavaş yürürken,gözüme hiç olmadığı kadar güzel görünmüştü...ağır bir hareketle sandalyeye oturup,mekandan ayrılma saatimiz gelene kadar bilgisayarla ilgilendi ve tek kelime bile etmedi...ben de tekrar kitabımı açtım ve aynı sayfaya bakarak bir sürü şey düşündüm...
işte o anda ikimizde olayın büyüsüne kapılmıştık.şaşkındık.heyecanlıydık...en büyük hatamız ise bundan nekadar çok zevk aldığımızı birbirimize yıllar sonra ayrı şehirlerde telefonda söylemek oldu...o şimdi evlendi.artık o anı geri getirmenin imkanı yok...bu eminim ikimizede acı veriyor..ama onun için mesele yok,o bu acıdanda zevk alıyordur eminim...
ben tecrübesizliğimin kurbanı oldum ve mükemmel bir köleyi avuçlarımın içinden kaçırdım...