İki arkadaş okulun stresinden bunalmışlardı ve tatil yapmak için küçük bir kır evi kiralamışlardı.Bir hafta kalacaklardı ama bu bir hafta dolu dolu geçecekti.Eminlerdi bundan.Cumartesi sabahı okulda toplandılar ve arabayla yola koyuldular.Uzun bir yolculuktan sonra ıssız sessiz sakin kır evine varmışlardı…Önce arabadan eşyalarını aldılar.Daha sonra eve girdiler.Odalarına yerleştiklerinde Meltem bagajta bir çantasını unuttuğunu fark edip masanın üstünde duran araba’nın anahtarlarını alarak koşa koşa arabaya gitmişti.Bagaj’ı açtığında üç farklı boyda sopa ve bir tane ne olduğunu çözemediği bir cisim bir tane de kırbaç gözüne ilişmişti.Bir anda ne olduğunu anlamadığı halde içinden bir ürperti geçtiğini hissetti.Sanki kendi için getirilmişti bunlar…Aslında elinde olmadan ve ne olduğunu çözemediği duygularıyla bunların kendisi için getirilmesini istemişti.Kendisi içinde ve denenecek olsa mutlu olacağını hissetti ama yine de bu duyguları kafasından atıp unuttuğu bavulu alarak eve doğru yürümeye başladı.Ancak küçük bir sorun vardı aklı o cisimlerde kalmıştı ne içindi onlar ve ne işe yarıyorlardı.Korkmuştu da…Ne olduğunu bilmediği duygular korkutmuştu.Aslında ne zaman sevgilisi bir şey istese ikiletmeden yerine getiriyordu.Farkında olmadan onun isteklerini yapmak zevk veriyordu.Meltem’e…Biliyordu ki Melih’te isteklerinin anında yerine getirilmesinden haz alıyordu.Bunu fark ettiği ilk günlerde istekleri tek tük ve kolay olurken günler geçtikçe istekleri Meltemin sınırlarını zorlamaya başlamıştı başlamasına da Meltem dizginleyemediği duygularıyla bundan zevk alıyordu.Bazen Melih’e hayır dediğinde onun gözlerindeki kararlı bakış onu bir anda korkutuyor ve istediği şey ne kadar zor olursa olsun yerine getiriyordu Meltem…Ama şimdi bagaj’daki sopalar ve kırbaç ne içindi.Ne işe yaracaktı.Bunu yemek sırasında sormaya karar verdi.O zaman’a kadar bavulu’nu boşaltarak oyalandı.Yemek vaktinde aşağıya indi.İlk gün diye bir şeyler atıştıracaklardı.Öyle karar vermişlerdi.Hemen masayı kurdu ve yiyecek bir şeyler hazırladı hemen.Melih’te geldiğinde masaya oturdular ve yemeğe başladılar.Ama Meltem’in aklında o anlamlandıramadığı duygular ve gördüğü malzemeler varken bir şeyler yemesi mümkün değildi.

Melih’e sormaya karar verdi.

”Melih bir şey sormak istiyorum eğer izin verirsen” bir anda şaşırdı neden böyle bir şey söylemişti ki neden izin istemişti bir anda ağzından çıkmıştı bu şekilde üstünde durmadı.

“Melih gülümseyerek sorabilirsin tabi” dedi.

Meltem de çekinerek “Şey üç saat önce yani buraya yeni geldiğimiz sırada arabanın bagajında bazı malzemeler gördüm merak ettim de onları neden buradan getirdin”

Melih imalı bir gülümseyişle “ Her şeyin bir sırası var onların ne işe yaracaklarını da ilerleyen saatlerde öğreneceksin ama önce sabretmeyi öğrenmelisin” diyerek yemeğini yemeğe devam etti.

Bu cevap Meltemi tatmin etmemekle beraber daha da meraklandırmıştı.Ama Melih’e bunun hakkında ısrar etmenin hiçte iyi olmayacağını biliyordu.Sessizce yemeğini yemeğe koyuldu.Sessiz sakin bir akşam yemeğinden sonra Melih “Sen bulaşığı yıkarken ben biraz geziyorum. Merak etme beni gelirim”diyerek arabanın da anahtarlarını alarak evden ayrıldı.Meltem tek başına kalmanın getirdiği o endişeyle önce bulaşıkları yıkadı ardından da rahatlamak için duş almaya karar verdi.Melih nasıl olsa gezintide ben de duş alabilirim diye düşündü.Çabucak bir duş aldı.pijamalarını giyip Melihi beklemeye koyuldu.O sırada bir sopanın kapıya vurulmasıyla irkildi Meltem ama o anda gelenin Melih olma ihtimali yüreğine su serpti ve koşarak kapıyı açtı.Karışında tanımadığı bir adam duruyordu Yüzünde bir maske vardı simsiyah giyinmişti ve elinde kocaman bir bavul bulunmaktaydı.Korkuyla kapıyı kapamaya çalıştı ama sert bir şekilde kolundan tuttu adam kapıyı iyice iterek içeri girdi.Meltem korkuyla kaskatı kesilmişti ama Melih “Meltem benim korkma” diyerek yatıştıran sözler söyleyince meltem biraz olsun kendine gelmişti.Ama yine telaşlanmışlandı.Çekinerek “Melih bu halin ne böyle ne oluyor” Melih ise sırıtarak “ Arababaki malzemelerin ne işe yaradığını öğrenmek istiyordun işte sana fırsat git yatak odasına hazırlan geliyorum”dedi.Meltem korkarım “Pardon neye hazırlanayım ya da nasıl hazırlanayım”dedi iyi şaşırmıştı.Ama Melih’in gözlerini gördüğünde bu cümleleri içinden demiş olmayı dilediğini fark etti.Yavaş yavaş yatak odasına gitti.Çoraplarını çıkardı.beklemeye koyuldu…Melih istediği için ayaklarına daha fazla özen gösteriyordu ve şu anda kırmızı ojeleri vardı.Derken sopayla gelen Melih’in sesini duydu içini tarif edemeyeceği bir huzur ve endişe kaplamıştı korkuyordu…Sessizce gelmesini bekledi.Bu arada ayak sesleri de yakınlaşmış ve sanki sertleşmişti ya da Meltem’e öyle geliyordu.Melih içeri girdiğinde “Hmmmm güzel” diyerek ayaklarını eline aldılar.”Ama bu sefer seyretmek olmayacak biraz canları acıyacak tabi ki seninde” Meltem farkında bile olmadan “Peki nasıl isterseniz Melih” diye cevap vermişti.Bu cümle Melih’i mutlu etmişti. “E o zaman başlayalım” diyerek daha önce planladığı gibi yarı sıkı yarı gevşek arada çırpınma payı bırakarak bağlamıştı.Ardından orta kalınlıktaki sopayı alarak ilk darbeyi yavaş bir şekilde indirdi Melih… Meltem şaşırmıştı beklemiyordu ama heyecan da duydu.İkinci darba biraz daha sertti.Küçük bir çığlık çıkmıştı ağzından Meltem’in.Darbeler arttıkça Meltem dayanılmaz acı duymaya başlamıştı.Darbeler topukla parmaklarının ortasındaki o pembe bölgeye inmişti.Canı dayanılmaz bir acıyla kavrulmaya başlamıştı.Ama bir yandan da içindeki çözemediği duygular bundan zevk almaya başlamıştı.Her şey o kadar sıra dışıydı ki.Ayak tabanlarına yediği o darbeler an geçtikçe sertleşiyordu…Artık Meltem o acıyla yalvarmaya başlamıştı.”Melih ne olursunuz yeter canım çok acıyor yalvarırım ara verelim.”Melih önce bu yalvarmaları önemseme de ayak tabanlarının cayır cayır yanmasına karşılık ve diğer planlarının malzemelerini almak için arabaya dönmesini de heseba katarak ara vermeyi kabul etmişti.Ama tek farkla Meltem’i çözmemişti. “Peki ara verelim ama gecemiz yeni başlıyor haberin olsun” diyerek Meltemi o şekilde bırakmış ve arabaya doğru yola çıkmıştı.

Meltem bir anda kendini çaresiz ve güvensiz hissetmişti. İlk defa başına böyle bir şey gelmişti. İşin tuhaf yanı bundan hoşlanmaya da başlamıştı. Hem canı da o kadar fazla yanmamıştı. Yalvarmasını gerektiren şeyse korkularıydı… Duygularından çok korkmuştu. Hiç durmasını istememişti Melihin. Peki, ara verelim dediğinde hayal kırıklığına bile uğramıştı. Ama bütün bir gece vardı önlerinde sadece ikisinin gecesiydi bu ve duyguların… Duyguların ve kendisinin hâkimiydi Melih… Ona karşı büyük bir hayranlık besliyordu ve kendini tamamen teslim etmişti. Acaba kitaplarda okuduğu teslimiyet böyle bir şey miydi? Kim bilirdi ki bunu… Korkmuyordu Melih ona zarar vermezdi. Hem onun uğruna ölüme gidebilirdi bu adı falaka olan kavram hiçbir şeydi yani. Sessizce beklemeye başladı.

Melih 15–20 dakika sonra elindeki kırbacı sallaya sallaya geliyordu. Meltem bağlı olduğu halde kıpırdanmaya başlamıştı. Çaldığı ıslık ve kırbacın havada çıkardığı ses güzel bir melodik ses oluşturuyordu. Hafif bir rüzgâr esiyordu dışarıda… Meltem ise sıradakinin ne olduğunu bilmediği için korkuyordu. Melih geldiğinde bir süre seyretti meltemi… Meltem şaşkın ve korku dolu gözlerle ona bakıyordu.”Meltem korkuyorsun değil mi?”dedi yumuşak bir sesle. Meltemse konuşamadı sadece başını sallamakla yetindi.”Hazır mısın” dedi bu sefer daha sert bir tonda ses…”E-evet” diye kekeledi Meltem.”O zaman biraz gizem katalım bu işe ne dersin?”diyip gözlerini bağladı meltemin… İşte bütün korkular yeniden çöreklenmişti yüreğine Meltemin. Kurtuluşu yoktu. Aslında kurtulmak da istemiyordu.”Size aidim Melih siz neyi nasıl yaşamamı uygun görürseniz” diye fısıldadı Meltem. Ama sözleri kırbacın sırtına inişiyle nefesi kesildiği için yarım kaldı… Çok sertti ilk darbe. Afallatmıştı Meltemi. Meltem daha kendine gelemeden ikinci kırbaçta indi sırtına. Bütün vücuduna iniyordu hızla. Şiddet her darbede artıyordu ve sırtında önce kızartılar var olmaya başlamıştı. Ardından da fazla derin olmayan çizgiler oluşuyordu.Ama Melih dikkatliydi.Darbelerin vücutta yarattığı izlere belli aralıklarla bakıyordu.Ve bir süre sonra kırbacı elinden bıraktığında Meltem kendini Melih’in yanında sonsuz derecede mutlu ve huzurlu hissediyordu.İçindeki tarifsiz duygular ortaya çıkmıştı sanki.Benliğini bulmuştu Meltem Melihin yanında.Melih’in gözlerine bakmak istiyordu ama bunu ona söyleyemedi.Sadece beklemeye başladı.Yemek yerlerken sabretmeyi öğrenmelisin demişti Melih.Sabredecekti…Dakikalar geçmesine rağmen hiçbir ses duymadı meltem zaten gözleri de bağlıydı ya Melih’i göremiyordu.Melih ise sessizce orada duruyor ve meltemin korku dolu nefes alıp verişlerini dinliyordu.Bir süre sonra Meltem ayağına yediği kırbacın etkisiyle sarsıldı.Ağzından küçük bir çığlık dökülmüştü. “Ne o çok mu acıdı canın” derken gülümsüyordu Melih.Meltem’in boğazı kurumuştu konuşamıyordu bile.Sadece başını salladı evet anlamında…Melih kırbaçların şiddetini arttırıyordu her darbede.Ve bir süre sonra “Saymanı duymak istiyorum” dedi.Meltem yine başını salladı ve inen kırbacın darbelerini saymaya başladı yavaştan. 1 canı çok acıyordu ama dayanıyordu da. 2-3-4 gözlerinin kapalı oluşu ve neyin ne zaman ineceğini bilmeyişi biraz daha heyecan veriyordu Meltem’e bekliyordu sadece her darbe de acı artıyordu,bazılarında ise azalıyordu…Meltem acıya dayanabildiğini fark ettiğinde darbelerin de şiddeti artmaya başlamıştı.Ama yine de saymaya devam etti meltem 50-51-52…. Darbelerin sayısı 55’e geldiğinde Melih durdu.Meltem ise bu duruştan memnun olmuştu.Belki bir iki saniye dinlenebilirim diye düşünüyordu.Melih vuruşların yarattığı izlere baktı bir süre.Meltem ise kıpırdanıyordu.Vücudunu tarif edilmez bir ateş kaplamıştı.Ruhunu amansız bir huzur kaplamıştı Meltemin.Melih’in yanında olmak ve onun olmak her şeyi bütün acıyı unutturmuştu.Melih bir süre sessizce beklemeye başladı.Meltem de bu sessizlikten hem korkuyor hem de heyecan duyuyordu.Şimdi sırada ne vardı acaba...

Bir süre sonra çözdü gözlerini Meltemin.Bir iki yudum da su verdi Melteme. “Biraz konuşmaya ne dersin Meltem” dedi Melih. Boğazı biraz olsun düzelmiş olan meltemse “Nasıl isterseniz” diye cevap verdi kısık bir sesle.”Gecemiz daha yeni başlıyor.Şimdiye kadar güzel ve başarılıydın. Duygularını öğrenmek istiyorum Meltem”

Meltem biraz şaşkın biraz çekingen “ben şey yani çok tuhaf hissettim kendimi ama bir o kadar da mutlu ve huzurlu. Sizin yanınızda her zaman birden fazla duyguyu yaşıyorum mutluluk,acı,korku,heyecan ve büyük bir güven aynı zaman da huzur... Kimsenin yanında böyle hissetmedim.doğru kelimeleri bulamıyorum üzgünüm affedin beni”

Melih duyduklarından mutlu olmuş gülümsüyordu. “Peki bunu her zaman yaşayabilecekmisin bu hissettiklerin günün birinde ya biterse ya pişmanlık duyarsan”

“Hayır asla pişmanlık duymayacağım. Bundan eminim. Siz yanımdayken asla pişmanlık duymam. Emirlerinizi yerine getirmek Sizin mutluluğunuz için hizmet edebilmek benim için sonsuz bir huzur veriyor” diye cevapladı bir nefeste.İçinde bir korku vardı bırakılma korkusuydu hissettiği. Gözleri buğulanmıştı.

“Peki ilerde yaşarken görücez bu kadar mola yeterli”diyerek tekrar gözlerini bağladı Meltemin.Meltem kendini yine sonsuz bir huzurun ve güvenin içinde buldu...

Melih meltemi ayağa kaldırarak kucağına yatırdı.Kilodunu biraz indirirek ilk şaplak’ı attı.İlk şaplakla yaşadığı şok meltemi kendine getirmişti.Çok sert bir şaplaktı bu.Bütün vücudunun yandığını hissetti.ilk şaplağın etkisi geçmeden diğer bir şaplak indi bedenine.Ağzından da küçük bir çığlık döküldü meltemin...Şaplaklar arttıkça çığlıklar da artıyordu.Meltem bir yerden sonra bütün gücünü Melihin bacaklarına bıraktı ve göz yaşları yanaklarından süzülmeye başladı.Bir süre daha devam etti Melih.Kızarmaya başlaması zevk vermeye başlamıştı Melihe.kısa bir süre daha devam etti ve en sonunda durduğunda meltem güçsüz düşmüştü.”Meltemin ilk günden bu kadar büyük acıya dayanabilmesi melihin hoşuna gitmişti ama biraz dinlenmeye ihtiyacı olduğunu biliyordu.”hadi biraz dinlen gecemiz daha bitmedi” diyerek gözlerini açtı Meltemin.Daha sonra da meltemi çözmeden aşağıya indi...

Devam Edecek...