Saat sabahın 6 sı. Yine uyku tutmuyo. Bi kaç saat sonra yüce Efendim in ayakları altında olucagımı bile bile nasıl uyuyabilirim ki... Yine bekleyiş başladı. Hislerimi anlatmak için başladım fakat uygun kelimeleri bulamıyorum. 2.5 yıl sonra hala artarak devam ediyo heyecanım. 
Yaşadıgım durum o kadar özel ki paylaşmaya bile kıyamıyorum ... Ama bi yere kadar içimde tutabiliyorum. Bi kaç saat sonra yüce Efendim e hizmet etmek üzere yola çıkıcam. Etrafa daha başka bakıcam. Göremediklerimi görücem.. Yakınlaştıkça kalbim daha da çarpıcak...Merdivenleri çıkıcam..Ayaklarımı saglam basıcam...(Sora bi süre basamayabilirim ) Derin bi nefes alıp kapıyı çalıcam...Beklerken ayak seslerini dinliycem...Kapı açılıcak ... ve :hang: zaman durucak!!!
Zaman tekrar akmaya başladıgında ..
izinim olursa ve ifade edebilirsem anlatırım yaşadıklarımı :happy:
Okurken bende bile heycan ve merak yaratti. Sabirsizlikla devamini bekliyorum... :+1:
artık devamını canlı olarak kendı agzından dınlerız yessboss un 🙂 sankı bız cıkıyoruz huzura bız ondan da mı heycanlandık ne :D:D:D:D
Sınırların sınır olmaktan çıkıp gerçek oldugu an,
Ruhunun Ruhuma DİZ ÇÖKTÜGÜ ANDIR..!!
Ben bu satırları yazarken yessboss huzurda olmalı. Efendi'sine hizmette kusur etmesin diye güç dilerim.
okurken bile heyecanlandım
kelimleri okurken , bir anda nasil titredigimi farkettim . Paylasim dedikleri bu olsa gerek . yilar sonra artan bir heyacanla EFEDISININ karsisina cikma sansi her köleya nasip olmasa gerek . gercek den imrendim .. daha nice yillar sürmesini temenni ediyorum ..
kajirus
SAHIBIME EGILEN BEDENIM DEGIL .. YÜREGIMDIR
etkileyici bir anlatım...
İnsanın Sevgisi Ne Kadar Büyükse Vereceği Ceza da O Kadar Büyük Olur...
Dışarda tertemiz bi hava
Beynim tamamen durmuş aynı zamanda da bi çok şeyi düşünerek etrafa baktım...sora saatime baktım ...Efendim e hizmet edebilmek için 1 saatten fazla vardı ve ben yoldaydım...Normal mesafe 15-20 dk maksimum. Fakat sebebini bilmedigim bi şekilde trafigin içinden çıkamadım. Zaman daralıyodu fakat elimden bişi gelmedi. İnip yürüsem dedim ama daha uzun sürücekti...Mecburen beklemek zorunda kaldım. Efendim e ulaşmaktan başka düşünebilicegim bişi yoktu...Saatime tekrar baktıgımda Efendim in emrettigi saati 15 dakika geçmişti ve ben hala yoldaydım..Sora mesaj sesiyle endişem bir kez daha arttı..Hemen mesajı okudum : ‘’Geciktin!’’ ...
Efendim e itaatte başarasız oldugum zaman koşullar her ne olursa olsun yaşadıgım endişe ve mutsuzlugu kafamdan atmam uzun sürüyo...Erken gidip beklemeyi umarak çıktıgım yolda tam 37 dakika geç kalmıştım..Taxiden indim...Basamakları hızla çıkmaya başladım. Endişemi bastırmak için basamakları saymaya başladım. 30. Basamaktan sora korkum ve mutsuzlugum agır bastı. Çünkü istemeden de olsa Efendim e itaatimde kusur işliyodum.Basamagın sonuna geldigimde derin bi nefes aldım. Apt nin camında kendime baktım bi çekin düzen verip kapıyı çaldım.
Dış kapının zili kulagımda çınladı. Evin kapısı aralıktı.. Kapıyı ittim ve az sora ne yaşicagımı bilmedigim , hayatımın en özel anlarını geçirdigim O eve adımımı attım , ve kapıyı kapadım.... ayakkabılarımı çıkardım...Eşyaları koydum...Efendim her zamanki yerinde tv izlerken O na bakmaktan kendimi alamadım.
Sora ‘’ 37 dakika geciktin ‘’ sesiyle hayat benim için durdu ve hiç bişi söyleyemeden Efendim in yanına giderek ayaklarına kapandım. Efendim in ayaklarının dibinde oldugum her zaman aynı güven ve aidiyeti hissediyorum. Hatta her defasında daha farklı duygularla bunu hissediyorum...Ve bunu ifade edebilmekte gerçekten zorlanıyorum...
Efendim saçlarımdan tutarak kafamı kaldırdı ve beni kendine çekti...Canım yanıyodu fakat aynı ellerle şefkati de hissedebiliyodum...Dizlerimin üzerinde belki de önümdeki belirsiz bi süre için son kez yaşicagım şefkatın huzurunu ve etkisini yaşadım...Efendim bi süre kafamı okşadı ve arkamı dönmem için beni itti...Ellerimi arkamda birleştirdim ve dizlerim üzerinde arkamı döndüm. Birazdan gerçekten beynimin tamamen durucagını bilerek beklemeye başladım...
İlk darbeyle yolculugum başladı...Sora tekrar!..tekrar!....Otomatik olarak sayıyodum..Her darbede önce acıyı sora bedenimdeki rahatlıgı hissettim...Efendim 'in 37 dakika geciktigim için en az 37 kez vurucagına emindim ...30 a geldikten sora sayamadım ellerim arkamda birleşik öylece beklemek zorundaydım ...Ya kaç kez vurdugunu sorarsa diye endişelenirken acım artıyodu...
Beynim tamamen durmuş acı ve zewkle Efendim e hizmet etmeye başladım...
Sora yine yüce Efendim in sesiyle kendime geldim. ‘’Git üzerini deiştir . Ve Çabuk Ol !!’’
Hızla Efendim in emirlerini yerine getirmek üzere huzurundan ayrıldım ve adını koyamadıgım Oda da üzerimi deiştirdim ...yataga oturdum ve beklemeye başladım...Karşımda Efendim in boş sandalyesi ve loş ışıkla yüce Efendim in ayak seslerini dinlemeye başladım....
Bundan sorasını fazlasıyla özel oldugunu düşündügüm için kesmek durumundayım..Umarım devamını tahmin ettirebilicek kadar ifade edebilmişimdir hisse ttiklerimi...
Yüce Efendim Domeafavour ‘a sevgilerimle...
yessboss
Çok güzel ifade etmişsiniz hislerinizi...heyecan verici....tebrik ederim...
yessboss
ilerleyen zamanda neler yaşandığı size özel ve öylede kalmalı ama samimi duygularınız için teşekkürler...
waw.... muhtesem bir anlatim.. paylasim icin tsk ederim..
Çok içten ve güzel bir anlatım. Teşekkürler yessboss.
ALEADA ya aynen katılıyorum. Özel özelde kalmalı. Zaten sende nerede duracağını çok iyi biliyorsun yessboss.
Vakit ayırıp okuyan herkese ayrı ayrı teşekkür ederim...Paylaşmak bu yüzden keyifli... :happy:
Yaşadığın hisleri döktüğün satırlarla ruhunda olduğu gibi ölümsüzleştirmişsin. Keyfin ve gücün daimi olsun.
S.S.K. Emeklisi by_kole
BeLki Sandığın Kadar Ukala, BeLkide Tahmin Edemeyeceğin Kadar Mütevaziyim. Biraz SakLıyım Bazen YasakLıyım. Kimseyi Örnek ALmam. Kimseye Örnek OLmam. Arkama Bakmam. 'AsLa' Demem. 'Keşke'Leri Sevmem !! ELeştiri DinLerim Nasihat DinLemem !!
