Günışığım
Günışığım
Seni Özledim ben..Nedir sana olan bu sevgim...Hic bitmeyecek hic sona ermeyecek..herseye ragmen seni sevmek..Adını bile bilmiyorum bu sevdanın..Tutku degil ki bu bir gün sona ersin..Aşk degil ki bir gün bitsin..Seni bu dünyalık sevmiyorum..Bu alem gecici belki de seni canımdan öte seviyorum..Belki de seni bu dünyada bir daha göremiyecegim..Kollarına sarılıp doyasıya koklamayacagım ama seni Cennetin en güzel köselerinde bekliyorum..Günahlarım icin yandıktan sonra sana kosacagım...Belki de nefes nefes kalacagım canım..Terleyecegim..Ayaklarımdan dermanım kesilecek....Pes etmek yok diye kendime teselliyi senin gözlerinle verecegim..Sana böyle baglanmısım ki zincir degil ki kırasın..Bir mutluluksun belki de ...Her bekleyiste daha cok artan.. Her nefeste daha cok sevdaya yanan..Belki de yazdıkca sevgini daha cok mutluluklara dökülen ask bu...İki kisilik bir sevda bu...Özleminde daha cok sevilip herseyine kabullenme arzusu bu...Duruyorum bir an gözlerim seni arıyor.Bulutlara kafamı cevirip senin gözbebeklerini hatırlıyorum...Gökkusagının her rengine seninle yasadıgım tüm mutluluklarını, yarınlarda dogacak günese ise senin kalbine yazdıgım tüm umutlarımı bırakıyorum...Belki de ressam oluyorum..her figüre resmini cizebilmek..Ama maalesef ellerim bir ressamın nazeninliginde degil..Ben sadece sevmeyi becerebiliyorum...Sevildigim kadar sevmeyi kendime borc addediyorum...Saran korkulara karsı senin sevdanda yasadıgım mutluluklarımı sunuyorum...Canım benim..Ruhun icindeki mantıkla kalbimdeki Sevginin tam ortasında senin umutlarındayım..ictigim her caya senin tatlı yüzünü, dar sokaklarda yüzü umuttan yoksun cocuklara senin tatlı sen yüzünü gösteriyorum..Belki de senin mutluluklarında yasarken ben hüzünlerim unutuyorum...Sevmeyi , severken beklemeyi ögreniyorum...Satır aralarında nefesim tutup senin sevdanı icime cekiyorum..Ta cigerlerime cekiyorum...

Seni seviyorum kelimesinin ifade ettigi tüm anlamlara yüklüyorum ismini...Yasadıklarımı kalbime görebilirsin..Yasadıgım su anı ise gözbebeklerimdeki ısıltılarda hissebilirsin..Yarınlarımda seninle yasabilecegim mutlulukları ise avuclarımda saklıyorum orda bulabilirsin...Öyle candan seviyorum ki sesindeki güzelligini her gün duymak; sevdanı her siirin sonuna sıgdırabilmek..Tek kelimeyle bitmeli sana olan askimin siirleri...Bir kuru tesekkür sunamam sana bunca yasanmıslardan sonra..Sana en büyük hediyem seni bir ömür boyu sevecek bir kalbi veriyorum...Sende yasasın bundan sonra...Seninle nefes alıp senin sevdana kürek ceksin..Acılarında seninle aglasın..Gülümsediginde seninle nes sacsın etrafına...Belki de sıradan bir kac kelimedir yazdıklarım..Belki de yazdıgım her bir harf farklı degildir digerlerinden...herseyi farklı kılan yazdıgım her satırda sevgimi umutlarımla yogurup senin sevdana armagan ettim .Sevdigimi söledigimde biraz yüzüm kızarır, mahcuplugun kırmızı tonunda senin tatlı buselerin vardır..Seni seviyorum canım benim..Niye seni seviyorum diye sorarsan...Sen benim hayatım boyunca bekleyip mutluluklara beraber kostugum canımın yarısısın..Ömür boyu gelmeme ihtimalinde bile sevecegim seni...Belki de bu gece bir nefes kadar yakın olacagım...Nerden bilebilirsin ki..Ben canındayım bebegim....Seni herseyinle seviyorum..kalbimin en güzel sultanı..İlk ve son sevdigimsin... Korkuyu emziren gecemdeki en parlak yıldızım, günümdeki aydınlıgım ve yarınlarımdaki günışığım benim

AŞK SALAKTIR
Bazen öyle bir ilişkiye tutulursunuz ki, ne sevebilir, ne terk edebilirsiniz. Kör kütük bağlanmışsınızdır aslında... En güzel yıllarınızın, acı tatlı hatıralarınızın ortağıdır; iç çekişmelerinizin müsebbibi, yazılarınızın ilhamı, sohbetlerinizin konusudur. Göz yaşlarınız da, bilinçaltınızda, kahkahanızdadır. Korkunca saklandığınız bir sığınak, coşunca öptüğünüz bir bayrak... Sevdanız riyasız, çıkarsız, karşılıksızdır. Sınırsız ve nihayetsiz; "Ölmek var, dönmek yok"tur.

Lakin gün gelir anlarsınız; içten içe bir şeylerin kanadığını. Tutkulu sevdaların gizli hançerleri başlar parıldamaya. Şurasından, burasından eleştirmeye koyulursunuz: "Şöyle görünse, öyle demese, değişse biraz ya da eskisi gibi olsa..." Başkalarını örnek göstermeye, "Bak onlar nasıl yaşıyor" demeye başlarsınız. Hem birlikte yaşayıp, hem özgür olmanın yollarını ararsınız. Aşkınızın gözü kör değildir artık, yanlışını görür düzeltmek istersiniz. "Eskiden böyle miydi ya..." diye başlayan sohbetlerde açılır eleştirinin kapısı; açıldıkça, bastırılmış itirazlar yükselir bilinçaltından... Böyle süremeyeceğini bilirsiniz. Değişsin istersiniz. O, sevgisizliğinize yorar bunu... İhanete sayar. Tutkulu ilişkilerde ihanetin bedeli ölümdür. "Ya sev böyle ya da terk et" diye gürler...Bir zamanlar bir gülücüğüyle alacakaranlığı ışıtan o rüya, bir kabusa dönüşür birden... Kapatır gönlünün kapılarını, yasaklar kendini size... Hoyrattır, bakmaz yüzünüze... Zehir akar dilinden, konuşturmaz, suçlar, yargılar mahkum eder. Mühürler dudaklarınızı, yırtar atar yazdıklarınızı, siler sizi defterden... "İyiliğin içindi hepsi, seni sevdiğim için..." dersiniz, dinletemezsiniz.

Ayrılırsanız yaşamayacağınızı bilirsiniz, lakin böyle de sevemezsiniz. İhanetten kırılmıştır kaleminiz; severek, terk edersiniz... "Madem öyle..." nin çağı başlar ondan sonra... Madem ki siz böylesine tutkunken, o hep başkalarını seçmiştir, madem ki kıymetinizi bilmemiştir, o halde "günah sizden gitmistir". Lanet ederek bu karşılıksız aşka, çekip gitmeleri denersiniz. Aşkın göçmenlik çağı başlar böylece... Daha özgür olacağınız limanlara demirlerseniz bir süre... Ne var ki unutamaz, uzaktan uzağa izlersiniz olup biteni... Etrafı bir sürü uğursuzla dolmuş, kurda kuşa yem olmuştur. Deli kanlılar, eli kanlılar, uğruna ölenler, sırtına binenler sarmıştır çevresini... Gurur duyar onlarla, koynunda besler, gözünü oysunlar diye...Uğruna kan dökenleri sever, yoluna gül dökenlerden fazla... "Bana ne...kendi seçimi" diye omuz silkmeye çabalarsınız bir süre...

Ama sonra... ansızın kulağımıza çalınan bir şarkı ya da kapı aralığından süzülüp gelen bir koku, hatırlatır onu yeniden... Yaban ellerde, başka kollarda ondan bahseder ağlarsınız. Kokusunu özlersiniz; türküsünü söylemeyi, şarkısını dinlemeyi, yemeğini yemeyi, elinden bir kadeh rakı içmeyi... Karşı nehrin kenarından hasret şiirleri haykırırsınız, sular kulağına fısıldasın diye... Dönüp "Seni hala seviyorum" diye bağırmak geçer içinizden... Dönemezsiniz. Göremedikçe bağlanır, uzaklaştıkça yakınlaşırsınız. Anlarsınız ki bir çaresiz aşktır bu, ne onunla olur, ne onsuz... Hem kollarında ölmek, kucağına gömülmek arzusu, hem "Ne olacak sonunda" kuşkusu...
Böyle sevemezsiniz, terk de edemezsiniz.
Sürünür gidersiniz...

CAN DÜNDAR