savruluyorsun yine hüzünlü akşamların bitmeyecekmişcesine geçen dakikalarında.
Dudaklar tende kül olurcasına çatlayacak yine bu gece ,nedir beni getiren sana ve neden getirir hep sana.
avuçlarınmı yeterince büyüktür bir serçe misali sığınmak için.yoksa ben mi çok küçüğüm bir toz misali avucuna düşmek için.
kıpırdarsam belki bir dakika geçecek .kıpırdamazsam yüreğime bir dolunay değecek...
oysaki ikimizde biliyoruz alacakaranlığın başkalaştırdığı kimliklerimizi.
varacaksam yüreğine en nihayetinde.cana değmedikçe hüzün acı çekilebilir bedende ..
ah vuslat ah yar elinden yorarsın beni..kalbi saray olan neden beklesinki seni
.biz ki bilmişiz noktadan önceki her cümlenin noktayla hüküm bulduğunu..
biz ki bağlanmışız alaca karanlığa başkalaşmış ruhlarla ..vuslatın ne önemi var gelse de bir an gelmese de bir an.