Aklım ruhum herşeyim birbirine girdi.Bitip tükenmeyen bir savaşın içindeyim şu an.Hayatın yorgun yüzündeyim şu anda gitmek ya da kalmak ağlamak ya da gülmek hiçbir şey bilmiyorum.Aslında biliyorum güçlü olmalıyım kazanmalıyım bir kez daha ama tam kazandığım anda yeni bir darbeyle ben yere çöküyorum.kalkamıyorum o yerden canım acıyor.
Bir insan iki şeyin arasına sıkışabilir mi?Yorgun düşebilir mi o sıkışıklığın tam ortasında yapayalnız çaresiz hissedebilir mi kendini nedensiz yere gözyaşlarını akıtabilir mi?
Güçsüz çaresiz hissettiğinizde kendinizi güvende hissedeceğiniz birileri varsa yanınızda şanslısınızdır...Ama ya kilometreler varsa aranızda yine bir şey fark etmez şanslısınızdır.Kendini temelli güvensiz hissetmektense uzaklardan güvende hissetmek de önemlidir sanırım...
Ama ya iki şeyin arasında sıkışıp kaldıysanız ve neyin size güven verdiğini çözemiyorsanız yada çözdüğünüzde karşılacağınız şeylerden korkuyorsanız ve sırf bu yüzden üzülüyorsanız işte o zaman işiniz her zamankinden zor sayılabilir...
Her şeyim karıştı dedim ya bu da onun göstergesi bunu buraya neden yazdığımı bile bilmiyorum sadece bir savaşın eşiğinde olduğumda belki biraz destek istediğimi dolaylı yoldan söylemek istedim...Bilmiyorum artık yorgun düştüm...Kaçmak olgusu bana yakışmaz biliyorum ben bir köleyim güçlüyüm herkes kadar belki de daha fazla bu savaşı da diğerleri gibi kazanmalıyım.Diğerlerini kazandığım gibi belki bir gün kazanabilirsem eğer onu da buraya yazarım kim bilir ki....
slave_alev
<img class="go2wpf-bbcode" src="http://img220.imageshack.us/img220/4295/glittermaker10022007182fk3.gif">
Anka kuşuyum ben
Acı küllerimdir
Küllerimden yeniden doğmasını bilirim
Anka kuşuyum ben
hayat zaten yaptığımız tercihler ve ardında açılan kapılar değil mi ? bazen bende ne yapmak istediğimi kendime soruyorum ama cevaplar belki korkma yada kaçmayı seçiyorum ama en mutlu anlarımda bile kendini huzursuz hisediyorum .... ve bence bu durum nereye kadar böle devam edecek bende sabırla bekliyorum ....
Ne savaşlar benden kurtuldu ne de ben onlardan...İşte yeni bir savaşın eşiğindeyim...Aslında bu sefer savaşta sayılmaz...Bu sefer ruhumu özgür bırakıyorum...Bir tek sorun beynim...beynimi sileli 11 ay oldu ama arada diklenmeye çalışıyor...Yine öyle bir dönemdeyim sanırım.Duygularım karmakarışık oldu.Bir tek ruhum ne istediğini biliyor oda bana yetiyor.Ama yine de duygularım da düzgün olsun istiyorum...Kendimi çaresiz hissetmeyim istiyorum.
BDSM içerisinde mutluyum güvendeyim.yuvamdayım...bunun dışındaysa yeni bir hayat kurmaya çalışıyorum söz verdim çünkü...Ruhuma varlığıma ve beni var edene söz verdim çünkü...
Ama korkuyorum bu yol çok uzun ve engelli.Aynı bir engelli koşuyu andırıyor bu yol zor ve çetrefilli...
Çaresiz hissediyorum kendimi ama aslında çaresiz değilim.Ben güçlüyüm bir çok kişiden çok daha güçlü çünkü ben köleyim...
Bunu da atlatıcam bunu da yenicem bu savaşta da güçlü olan tarafım yenecek ve her şey güzel olacak
<img class="go2wpf-bbcode" src="http://img220.imageshack.us/img220/4295/glittermaker10022007182fk3.gif">
Anka kuşuyum ben
Acı küllerimdir
Küllerimden yeniden doğmasını bilirim
Anka kuşuyum ben
hımmm.bu yazdıklarından ne kadar karmaşık duygular içerisinde olduğunu anlamak hiçte zor değil alew.belki bu konuda yorum yapmak en son bana düşer ama görüyorumki herkes bu forumda sana destek olmak için elinden geleni yapar eğer ihtiyacın olan şey buysa.ama ilk önce bu savaşa başlayıp bitirmen önemli olan.eğer bi savaş verilecekse bunu sen vermelisin.kazanılacaksa sen kazanmalısın.kaybedeceksen sen kaybetmelisin.korkun kaybetmekse haklısın.ama kaybetmek kazanmak kadar doğal ve gerçekçi......gerçekçi ol ve savaş...
