Sallenaz, yaşamak zor. İnadına devam.

Sallenaz, suicide doğru demiş. Hayat herkes için zor, evet hem de çok zor ve inadına devam etmek lazım. Hayatın zorlukları siyahsa keyifleride beyaz. Bizim görevimiz siyahla beyaz arasında gidip gelmek. Siyahla beyaz arasında gökkuşağının diğer renklerindan kuvvet almalıyız. 7 renkten başkası yok ve biz fanilerin 8 inci rengi yaratma gücümüz olmadığına göre grilerle, renk tonları ile yaşamaya devam edeceğiz. Buradan tanıyabildiğim kadarı ile senin gibi güçlü bir insanın umutsuzluğa kapılmaya hakkı yok.

Vereceğin cevabın mutlu, neşeli, keyifli ve yaşam sevinci ile dolu olmasını bekliyorum.

yeni bir gün basliyor......

sagolun suicide ve Masternick yazilariniz icin... inad bu kadar sagliklimi bilmiyorum ama yine kalkdim ve yola devam ediyorum...

verecegim cevabi mutlu, neseli, keyifli ve yasam sevinci ile dolu olmasi umuluyor... peki eger sizede ettrafimdaki bulunan her insana yapdigim gibi polyanacilik oynamami bekliyorsaniz o zaman mutluyum...

ama bunu sizler haketmediniz ve daha dogrusu bu yalanci oyonu ben haketmedim...zaten hayatim bugüne kadar cevremi mutlu etme ve üzmeme gayesinle gecdi... ama artik o kuvvetli kadin rolu oynamakdan bu dönem yoruldum... insanim duygularim var ve bu görülmüyor... cünki hep kuvvetli dayanikliyimya... bir yanagimi vurana öteki yanagimi uzatiyordum... hayir demesini bilmiyordum, neden cünki kendimden önce herzaman ilk önce karsimdakilerini düsündüm... aman kirma, aman üzme.. herzaman güleryüzlü, ve iyiymis gibi görünüyorum...GIBI GÖRÜNÜYORUM... taabiiki bu kamuflenin altinda, kimse beni kirdigini cok üzdügünü görmüyor... evet birde soruldugu zaman, ben dogruyu söylermiyim, karsimdaki üzülür diye... yani anlicaginiz.... zaten oyunumu professionel oynuyorum, burada benden farkli bir izlem alma risikosuna girerek bile olsa, en azindan burada yapabildigim kadar ( buradada kisitliyim) zayifligimi gösterebileyim...

dogru aslinda kücük seylerden mutlu olan bir insanim, cok kuvvetli ve direncliyim... düsünce kalkmasini bilirim, ve beni daha kuvvetli ve tecrübeli yapan yaralarimi gururla tasirim... yasam sevinci ile dolu olmasiydim bu savasin ardindan beni bekliyen en güzel yasam icin ugrasmaz ve cokdan bu hayat oyunu bitirirdim...fakat bu detayini anlatamadigim savas uzun zamandir sürüyor, elbet bitecek ve sayili günüm kaldi ama bu savas en acimassiz yerinden vuruyor, en zayif yerimden vuruyor... ama bu savas bitince yeniden dogmus gibi olucagim, öyle bir kalkis yapicagimki... ömür boyu bu emegin togumunu hissedicegim, yeterki pes etmeyeyim...

iste bu savas bitincege kadar ben daha size coooook böyle yazilar yazarim, cünki en azindan size polyanacilik oynamiyayim...

Tarih: Cum Oca 27, 2006 11:34 pm Mesaj konusu: Yorgun savasci...

--------------------------------------------------------------------------------

Yorgunum uzun zamandir bir savasin icindeyim. Sogugun icinde huzursuz uyuyorum kalkiyorum silahimi elime alip basliyorum yürümeye, yürümek zorundayim amacima ulasmak zorundayim...Yola cikdikca cikiyorum, hergün biraz daha hedefime ulasiyorum ama hergünüm daha da zorlasiyor ve yoruluyorum... yine aksam oluyor karanligin icine düsmanlarimdan saklanmaya ve biraz olsun dinlenmeye calisiyorum...yatdigim yerden kendimi ve günümü gözden geciriyorum... vucudum yolumu engellemeye calisanlarin darbelerinden yara icinde, ruhum kendimle savasmakdan kan revan icinde, kalbim de haincene kullanilmakdan isyan icinde...bu düsüncelerle uykuya daliyorum.

Sabah uyandigimda, yine huzursuz ve korkunc rüyalar görmüs olarak ayaga kalkiyorum, ama yinede biraz olsun vucudumu dinlendirmenin sükrünü yasayarak yine yola cikiyorum...

Yaralarim üzerine yine yaralar gelsede, ruhum dahada parcalansa,kalbim daha da yansa yolumu devam ediyorum...

seni öldürmeyen şey seni güçlendirir sallenaz keşke benimde bu kadar yaram olsaydı herkesi önümde diz çöktürtürdüm çok şanslısın

cok ümidsizim, cok mutsuzum ve cok yanlizim

ümitsiz olmana gerek olduğunu gerçekten bir neden olduğunu düşünmüyorum bir hastahanein kemoterapi ünitesini ziyarette bulunursan ne demek istediğimi daha iyi anlarsın sanırım

yalnızlık konusunda ise unutma kargalar sürü halinde kartallar yalnız uçar

ve unutma mutluluk kaybedenlerin afyonudur dünyada mutlu olmanın imkanı yok sadece hazlar var
kimse beni kirdigini cok üzdügünü görmüyor... evet birde soruldugu zaman, ben dogruyu söylermiyim, karsimdaki üzülür diye

daha ne istiyorsun demekki karşındakiler sana karşı tamamen savunmasız onlara istediğini yapabilirsin

ayrıca polyanacılık oyunundan ne kadar güçlü olduğun anlaşılıyor sadece hükmedenler duygularını saklama ihtiyacı duyar

bu kadar yeteneğe neden bu karamsarlık

Sallenaz uzun zamandır anladıgım kadarı ile bir çıkmazın içindesin ve çok yorgun bir halin var.Sana yakışmıyor bu yorgunluk.dimdik durmalısın bizim karşımızda çünkü hayatın gerçekleri var ve bir de giger yüzü var bu dünyanın...ve sen o diger yüzündesin..kurtulman lazım...

Hayat mücadelesi hep baska dir...insan dan insana. Herkez hayati bir savasma gibi görmez. Harbiki hayat savascilari öldüren yada önüne geleni yok edenler degildir. Mantigini kullanan ve kalbinin sesi dinlemesini bilenler savasirlar. Yöntemleri hep incelikdir, iyilikdir ve tabi akilli olmak.

Ama ince olan hayatin inceligine bakarken cok seyler görür:
Insanligin iki yüzlülügünü, acimasiz bir narsizimin var olmasini ve bir insanin bir köpek kadar harbi olmamasini bilmek savascinin kalbine zulüm eder. Bide ince olunca karsindaki ya seni sayif yada kullanmaya hazir bir insan diye bilir.
Iyilik hep bir cok kisilerin tarafindan kullanmaya hazirdir. Ama bir savascinin savasi bir insana bile iyilik getiriyorsa, en azindan bir melek olan cocugun yüzünü güldüre biliyorsa ozaman savasini kazanan odur iste.

Ama savasmayi ögrenmek ve bilmek lagzim. Cok güc ister, cok enerji alir ve insani hep pes etme noktasina getirir. Akilli olmak gerekir, yöntemleri bilmek gerekir ama en önemlesi bir an icin kendini biraka bilmelisin...savasin ortasinda bile, bütün benligin artik gücsüzken ve sen dizlerin üstüne inmissin ve ellerin yerde yorgunluktan inmisken bir an ruhunu bedenini serbest birakmalisin; derin nefes al, bütün icindeki olanlari, olmamislari olmus ve olacak say, yasa bir derin nefes alarak 1000 yasamlari ve 1000 ölümleri...bir an icinde gücünü kat kat geri alacaksin.

Bil, bu savasin barisi olacak ama barisin da savasi olacak.

Yorgun savascim akilli ol; bir an dinlen.

ya iletişim çok güzel karşılıklı diyaloglar....bişe diyemiyorum bile...

Yaralarim üzerine yine yaralar gelsede, ruhum dahada parcalansa,kalbim daha da yansa yolumu devam ediyorum... ediyorum ama bir günde kac kere düsünüyorum elimdeki silahi kendime cekmeyi, cok ümidsizim, cok mutsuzum ve cok yanlizim... fakat o kadar bu yola emek verdimki, artik yolun bitmesine sayili günler kalmisken... MECBURUM bu yolu devam etmeye...

asla unutma sallenaz,

sadece öldüğün/müz zaman dinlenebilicez....
şu son 21 gramın da vücudumdan çıkmasını, rahatlamayı ve gözlerimi kapamayı bazen o kadar çok istiyorum ki...Hani dünya sesleri kakafoni olmuşken kulkalarında sadece verdiğin son nefesin sesini duymak, ne güzel olsa gerek

son nefesin sesini duymak, ne güzel olsa gerek

ve o anı görmek...