Bakamayınca yüzüne
bakıyorum ayaklarına.
Kemerli kemikleriyle ayakların,
sağlam küçük ayakların.
Taşıyorlar seni, biliyorum,
ve ağırlığın
yükseliyor onlarda.
Belin ve memelerin,
meme uçlarının
çifte moru,
gözlerinin çukuru,
yenilerde uçuşup durmuş,
geniş ağzın, bir kavun,
kızıl lülelerin,
benim küçük kulem.
Fakat ben sadece ayaklarını seviyorum,
çünkü dolanıp durmuşlardı
yeryüzünde
ve rüzgârda ve suda,
benimle karşılaşana dek.
Pablo Neruda
(“Kaptanın Dizeleri”nden)
ben tuzagim da dogdum, artik aldirmiyorum..
Tus pies
Cuando no puedo mirar tu cara
miro tus pies.
Tus pies de hueso arqueado,
tus pequeños pies duros.
Yo sé que te sostienen,
y que tu dulce peso
sobre ellos se levanta.
Tu cintura y tus pechos,
la duplicada púrpura de tus pezones,
la caja de tus ojos que recién han volado,
tu ancha boca de fruta,
tu cabellera roja,
pequeña torre mía.
Pero no amo tus pies
sino porque anduvieron
sobre la tierra y sobre
el viento y sobre el agua,
hasta que me encontraron.
Böyle güzel şiirleri orijinal dillerinde okumaktan hoşlananlar için 
+++
el camino de mi alma~
Ellerin dert görmesin. Şirin bir paylaşım.
