Gögsümün derinliklerinde sanki bir kor var
Parçalar kalbimi bir köle misali
Dagıtır tüm benligimi...
Bir karanlıga bürünürüm
Ardından sis ve intiharın çöküşü gönlüme...
Yorgun savaşcının karanlıgının altında ,
Aşkının esiri olurum
Bir köle olurum hayatın misali...
Güneşten belki ,
Bir parça ışık koparma ihtimali vardı
Belki varoşları ben aydınlatırdım
Belkide aşk esirlerini ben kurtarırdım
Her nekadar yanlız olsamda...
Yanlızlık dublesinin içindeydim artık
Yaralarımı orada avutur oldum
Yine karanlıga büründüm
Ardından sis ve intiharın çöküşü gönlüme...
Karanlıktı benligim
Benligim yoktu belkide
Sonsuzlugun özlemi titretir oldu yüregimi
Yüregim yoktu belkide...
Rüzgar gibi asi olmak isterdim
Rüzgarın gidebildigi heryere gidebilmek
Rüzgarın girebildigi heryere girebilmek
Ve dönüp bakmadan gitmek ansızın
Bir rüzgar misali . . .
Yorulmuştum hayatın o agırlıgında
Birde kölesiydim aşkının,
Ve karanlıktı benligim.
Taşıyamaz oldum.
O yorgun savaşcıyla bile savaşamaz oldum
Hıı birde o yorgun savaşcının esiriydim.
Bunlara ragmen sen gitmek istiyordun
Savaştan çekilmek,
Acılarımla beni başbaşa bırakmak istiyordun.
Karanlıgın ortasında birtek acılarım vardı sarılacak
Göz yaşlarım kırbaç oluyor,
Nefesim ise bir hancer gibi saplanıyordu yüregime
Ve sen hala gitmek istiyordun...
Şunu bilki sen gidersen
Gidersen....
Yıkılır bu şehir
Yıkılır bu dünya
YIKILIR BU HAYALLERİM
KALDIRAMAM....

ÖLÜRÜM.....

RüzGaR

Bu şiiri çok önce yazmıştım.Benim şiirlerimi okuyan yok.Ve bu şiiri hayatımda bir kişi ile paylaştım.
Şimdi sizlerle paylaşmak istiyorum
Anlamlar burada gizli zaten.Çözmek size kalsın...

(Bu bir kız için yazılmamıştır)