Sadece Susuyorum.....

Yazma artık dedi, içimdeki ses..
Umut yok, mutluluk yok satırlarında..
Sadece aşk ve hüzün tamamlıyor her cümle sonunu..
Beni en iyi tanıyan, en iyi bilen içimi dinledim,
Bıraktım kalemi kağıdı..
... Diyemedim ki, aşkın olmazsa olmazıdır hüzün..
Hüzün yoksa eksiktir aşk,
Aşk yoksa eksiktir yaşam..
Hüzün benim adım, hüzün senin yüzün..
Adım.. Hüzün.. Yüzün..
Eksildim kaç kere, kaç kere çoğaldım yeniden..
Kaçıncı kucak açışım aynı aşka, kaçıncı vazgeçişim bilemedim..
Susuyorsun deme bana susuyorum işte, sana susuyorum..
Susadıkça ellerine, hüzünlerim çoğalıyor,
Yazmadan dökemiyorum içimdeki zehiri,
Beyaz bir sayfayı karalamadan, kendimi temize çekemiyorum..
Sustur içindeki ümitsizliği diyorsun, yüreğim hepten susuyor..
Yüreğim sustukça sana susuyorum,
Ve susadıkça gözlerine, yangınım büyüyor,
Yüzüm bahara koşuyor, içim aşka..
Sen, aşk, bahar, hüzün..
Ne güzelsiniz bir arada,
Bahar sana, sen aşka, aşk hüzne, ne güzel yakışmakta..
Sen hala hüznü bırak diyorsun,
Seni bırakmak mı şaka ediyorsun deyip, üstünde durmuyorum..
Sadece susuyorum...