[fade]Sen daha yakınsın sona...[/fade]

Geldin mi? Bende çıkıyordum tam
Yok yok kızgın değilim, sadece saksıda boynunu bükmüş 3-5 çiçeğe soruyordum işte öylesine
Neyi mi? Çözemedim de bu sonbaharları, sadakati bize ilk doğa öğretti fakat ne hikmetse; Nazım Hikmet kesin değil onu biliyorum, ağacı herkesten önce yaprak terk etti

Neyse, kal sağlıcakla
Arkamdan ileri geri konuşmayasın ha!
Dokunmadım eşyalara her şey yerli yerinde,
Anahtarları masaya bıraktım, beraber kazandığımız parayı kasaya
Bir tek ceketim var, hani acılarımı sığdıramadığım cepleri yırtık olan; o da elimde
Bide ilk tanıştığımız günün telefonumda kayıtlı fotoğrafı kalmış; tebessümü manalı, belli ki düştüğüm şu durumu yadırgamış.
Şimdi her şeyimi verdim ya, onu da istersin utanmadan.
Olmaz, bırak o bana kalsın! Sitem etmek için ha aşktan değil, sen anlamazsın
Hay Allah!.. Bak beddua mı ettin ne? Düştü yırtık ceplerimden, yırtıldı resmin alırken yerden

Neyse, hadi kaçtım ben
Bulursan benden bir şey yak, istemem kalmasın sende,
Bakarsın sana da bulaşır insanlık, iyisimi uzak dur, dokunma geçmişime

Aa unutmadan: doğum günümde hediye ettiğin saati de bıraktım komedinin üzerine
Nasıl olsa zamanım sende kaldı, olmasa da olur; ihtiyacım yok artık ona
Ara sıra bakarsın hem, sen daha yakınsın sona

Şimdi kimsenin yüzüne bakmadan uzaklaşmak var mahalleden
Bir şey sorarlarsa başlarım ağlamaya biliyorum, içten içten
Hiç beceremedim beceremem saklamayı göz yaşlarımı
Sen unutsan da hatırlatır çakıl taşları ağladığımı

[fade]Dedim ya: [/fade]
[fade]Nasıl olsa zamanım sende kaldı, olmasan da olur; ihtiyacım yok artık sana[/fade]
[fade]Senden önce çıktım yola ama, sen daha yakınsın sona[/fade]