“Bir tek günüm bile geçmedi yüreğimde sevgin olmadan, bir tek gecem bile geçmedi seni kollarımla sarıp sarmalamadığım, beni yaşamımın ruhundan uzaklaştıran zafer ve tutkuya lanet etmeksizin bir tek fincan çay bile yudumlamadım. Orduları komuta ederken, savaş meydanlarını aşarken; benim tapılası Josephine’im, hep kalbimin tahtında oturuyor, düşüncelerimi alıp uzaklara götürüyorsun... Eğer gece yarıları çalışmak için kalkıyorsam bunu tatlı sevgilim belki birkaç gün önce gelir diye yapıyorum. Ama mektubunda bana ‘Siz’ diye hitap ediyorsun. Sensin ‘Siz’! Ah, kötü kız! Nasıl yazabildin böyle bir mektubu? Ne kadar da soğuktu! Siz! Siz! Bu 15 gün nelere gebe? Ruhum üzgün, yüreğim köle, hayal gücüm beni korkutmakta. Beni fazla sevmiyorsun. Ve belki de bir gün gelecek beni hiç sevmeyeceksin. Bunu söyle bana, hiç değilse acıları hak etmiş olurum... ‘Seni eskisi gibi sevmiyorum’ diyeceğin gün, yaşamımın son günü olacak. Hoşça kal!”
ben tuzagim da dogdum, artik aldirmiyorum..
aklıma şu şarkının sözleri geldi....
Bir kızıl goncaya benzer dudağın
Açılan tek gülüsün sen bu bağın
Kurulur Kalplere Sevda Otağın
Kimbilir hangi gönüldür durağın...
İnsanın Sevgisi Ne Kadar Büyükse Vereceği Ceza da O Kadar Büyük Olur...
“Bir tek günüm bile geçmedi yüreğimde sevgin olmadan, bir tek gecem bile geçmedi seni kollarımla sarıp sarmalamadığım, beni yaşamımın ruhundan uzaklaştıran zafer ve tutkuya lanet etmeksizin bir tek fincan çay bile yudumlamadım. Orduları komuta ederken, savaş meydanlarını aşarken; benim tapılası Josephine’im, hep kalbimin tahtında oturuyor, düşüncelerimi alıp uzaklara götürüyorsun... Eğer gece yarıları çalışmak için kalkıyorsam bunu tatlı sevgilim belki birkaç gün önce gelir diye yapıyorum. Ama mektubunda bana ‘Siz’ diye hitap ediyorsun. Sensin ‘Siz’! Ah, kötü kız! Nasıl yazabildin böyle bir mektubu? Ne kadar da soğuktu! Siz! Siz! Bu 15 gün nelere gebe? Ruhum üzgün, yüreğim köle, hayal gücüm beni korkutmakta. Beni fazla sevmiyorsun. Ve belki de bir gün gelecek beni hiç sevmeyeceksin. Bunu söyle bana, hiç değilse acıları hak etmiş olurum... ‘Seni eskisi gibi sevmiyorum’ diyeceğin gün, yaşamımın son günü olacak. Hoşça kal!”
Ilginc bir ikilemdir bu - Boneparté icin empati yaptigimda, hissiyatini cok iyi anliyorum.
Toplum'da herkesin "siz" diye hitap ettigi kisi olmak iyi de, en ozel anlarda dahi "siz" diye hitap edilmek cok zor bir tasarruf.
"'Sen" olabilmek bir ozlem haline gelmis ise ve olamiyorsa, insan "isyan" edlyor...
Aşk ve muharebe birbirinden çok farklıdır. Birinde kaçan, diğerinde kovalayan kazanır....Ordularıyla bütün Avrupa’ya boyun eğdiren imparator bir kadının ufacık kalbine hükmedememişti.kadın hırslı zalim umursamaz ve adamı alaycı bir dille eleştiren bir cadıya(onun tabiriyle) dönüştü..mektuplarına cevap vermiyor ve Napolyon' u sonsuz bir ızdıraba hapsediyordu..
bir diğer mektup
1797 baharı
Josephine’e,
Artık sizi semiyorum; tersine sizden nefret ediyorum.. Sen Pek melun, pek hayvan, pek murdar bir mahluksun. Bir cadısınız siz,tam anlamıyla yoldan çıkmış, tam anlamıyla ahmak,gerçek bir Sindirella’sınız. Bana hiç yazmıyorsunuz,kocanızı hiç mi sevmiyorsunuz? Mektuplarınızın ona ne kadar zevk verdiğini biliyorsunuz, ama yine de eliniz ona beş altı satır çiziktirmeye varmıyor!
Peki bütün gün ne yapıyorsunuz Madam? Sizi sadık sevgilinize yazmaya vakit bulmaktan alıkoyacak denli yaşamsal bir uğraş içinde misiniz?Hangi bağlılık ona vatt ettiğiniz sevgiyi, sevecen ve sürekli sevgiyi boğmanıza,bir kenara atmanıza neden olabilir ki? Her anınızı dolduran,günlerinizi yöneten ve ilginizi kocanıza adamanıza engel olan bu harikulade yeni aşık kim olabilir? Bakın,söylüyorum Josephine; güzel bir gece kapılar kırılacak ve karşınızda beni göreceksiniz.
Aslında sevgilim sizden haber alamamak beni kaygılandırıyor, yüreğimi coşku ve sevinçle dolduran o güzel sözlerden oluşan dört sayfalık bir mektup yazın bana hemen.
Çok yakında sizi kollarıma almayı,sizi ekvator güneşi gibi kavurucu bir milyon buseye boğmayı ümit ediyorum…
ben tuzagim da dogdum, artik aldirmiyorum..
Aşk ve muharebe birbirinden çok farklıdır. Birinde kaçan, diğerinde kovalayan kazanır....Ordularıyla bütün Avrupa’ya boyun eğdiren imparator bir kadının ufacık kalbine hükmedememişti.kadın hırslı zalim umursamaz ve adamı alaycı bir dille eleştiren bir cadıya(onun tabiriyle) dönüştü..mektuplarına cevap vermiyor ve Napolyon' u sonsuz bir ızdıraba hapsediyordu..
Bu emsal hikayeler oldukca fazladir ama bir butun icinde incelendiginde, cok kucuk bir oran teskil ettigi gorulecektir..
Sonucta irade ve guc'un gercek sahibi, son sozu soyleyen olur..
Ote yandan, insani kavramlar acisindan arada esitsizlik olsa bile, ask esitlik gerektirir - "siz" ise ifadesi esitsizligin delaletidir.
Aşk ve muharebe birbirinden çok farklıdır. Birinde kaçan, diğerinde kovalayan kazanır....Ordularıyla bütün Avrupa’ya boyun eğdiren imparator bir kadının ufacık kalbine hükmedememişti.kadın hırslı zalim umursamaz ve adamı alaycı bir dille eleştiren bir cadıya(onun tabiriyle) dönüştü..mektuplarına cevap vermiyor ve Napolyon' u sonsuz bir ızdıraba hapsediyordu..
Bu emsal hikayeler oldukca fazladir ama bir butun icinde incelendiginde, cok kucuk bir oran teskil ettigi gorulecektir..
Sonucta irade ve guc'un gercek sahibi, son sozu soyleyen olur..
Ote yandan, insani kavramlar acisindan arada esitsizlik olsa bile, ask esitlik gerektirir - "siz" ise ifadesi esitsizligin delaletidir.
hikayemizin sonu Josephine in severek ölerek kanayarak terkedilişiyle son bulur.bencilliğiyle tek başına hayatına devam eder..ızdırap ızdırap ve ızdırapla biten bir hüzün bu...
ben tuzagim da dogdum, artik aldirmiyorum..
o günden bu güne demek ki pek bir şey değişmemiş luna... söylemeye cesaret edilemeyen sözler ve bu söylenemiş sözcüklerin altında ezilen insanoğlu...
İnsanın Sevgisi Ne Kadar Büyükse Vereceği Ceza da O Kadar Büyük Olur...
seni eskisi gibi sevmiyorum dedigim gun yaşamımın son gunu olacak.
tek bir ruha adanmak... iç gıcıklayıcı . büyük cesaret.
Bir sabah uyandığında kendisini hamamböceğine dönüşmüş olarak buldu.
çok güzel bir paylaşım olmuş hayranlıkla okudum
güzel paylaşım olmuş luna, sağol
